«خودروکار» گزارش می‌دهد؛
استانداردهای تولید خودرو از سال گذشته ارتقا یافت و این موضوع عاملی شد تا سال 97 آخرین سال تولید برخی خودروها باشد، اما نکته قابل‌توجه آن است که جایگزینی برای خودروهای خسته قدیمی وجود ندارد و برخی کارشناسان دلیل این امر را قرار نداشتن خودروسازان ایرانی در زنجیره تأمین خودروسازان جهانی می‌دانند.
به گزارش خبرنگار خودروکار، از سال گذشته وزارت صنعت، معدن و تجارت بر آن شد تا استانداردهای تولید خودرو را ارتقا دهد که در نهایت استانداردهای 83 گانه تولید خودرو نهایی شد و قرار بر آن است تا از دی ماه سال 1397 تمام موارد این استاندارد 83 گانه رعایت شود.
با رعایت این استانداردها تعداد بسیاری از خودروهای فعلی تولید و مونتاژ داخلی باید از خط تولید خداحافظی کنند و این در حالی است که اولین خداحافظی یار خودروسازان به نام پراید 20 میلیون تومانی به ثبت رسیده است.
خداحافظی پراید به این سادگی‌ها نبود و فارغ از آنکه برخی از بخش‌های مرتبط تولیدی با پراید از این خداحافظی ناراضی بودند، مسئولان امر و متقاضیان این خودرو نگران آن بودند که چه خودرویی به عنوان جایگزین پراید معرفی می‌شود، زیرا پراید در نوع خود با امکانات نسبی و قیمت 20 میلیون تومان یک استثنا بود.
حال با توجه به آنکه پرونده پراید بسته شده است پرونده خداحافظی تندر 90 و دیگر خودروهایی که با استانداردهای 83 گانه فاصله دارند باز شده و دل نگرانی گذشته مبنی بر اینکه چه خودرویی جایگزین شود بار دیگر بر سر زبان‌ها افتاده است.
حال جای سؤال دارد که چرا بعد از سال‌ها صنعت خودروسازی ایران برای معرفی خودروهای جایگزین، توانی ندارد و دست و پای آن در اینگونه مسائل به شدت می‌لرزد.
در این رابطه حسن کریمی سنجری-کارشناس صنعت خودروسازی کشور، در گفت‌وگو با خبرنگار خودروکار، اظهار می‌کند: دولت و صنعت خودروسازی درزمینهٔ تولید خودرو وظایف متفاوتی دارند که در رابطه با وظایف دولت می‌توان به ارتقا کیفیت و به‌روزرسانی محصولات خودرویی اشاره کرد.
او تصریح می‌کند: دولت با تنگ‌تر کردن شرایط استاندارد، شرکت‌های تولیدی را به سمت کیفی سازی و ارتقا کیفیت خودرو سوق می‌دهد، اما باید تأکید شود که برنامه‌ریزی‌های دولتی آن‌چنان از پیش تعیین‌شده و با استراتژی مشخص نیست.
این کارشناس صنعت خودروسازی کشور، تأکید می‌کند: خودروسازی‌ها نیز وظیفه‌دارند تا خودروهای تولیدی خود را با استانداردهای کیفیت و آلایندگی مطابقت دهند، اما خودروسازان داخلی به‌واسطه نداشتن فرآیند کامل خودروساز شدن، نداشتن شریک تجاری پایدار و ارتباطات بین‌المللی قابل‌توجه، هیچ‌گاه یک پلتفرم مناسب و کارا با توجه به شرایط زمانی در شرکت‌های خودروسازی ایرانی وجود ندارد.
او می‌افزاید: در ایران تنها برای جایگزینی پلتفرم‌های قدیمی، پلتفرم جدید خریداری می‌شود و حتی بعد از منقضی شدن، تا زمانی که بازار و استانداردها اجازه دهند، سال‌ها از پلتفرم استفاده می‌شود.
کریمی سنجری یادآور می‌شود: با توجه به شرایط اقتصادی کشور، نرخ ارز، افزایش هزینه‌های تولید و ارتقا شرایط کیفی و استاندارد تولید خودروهای روز جهان، خرید و جایگزینی پلتفرم‌های جدید همواره با مشکلات همسان‌سازی قیمت وجود دارد و این گفته به آن معنی است که پلتفرم جایگزین پراید هم قیمت این خودرو نخواهد بود.
این کارشناس صنعت خودروسازی کشور تصریح می‌کند: با توجه به شرایط بیان‌شده همواره به دنبال آن هستیم تا خودرو قدیمی از خط تولید خارج نشود و با ارتقا استانداردها، خودرو و پلتفرم بروی خط تولید بماند.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد جایگزین‌های خودروهای قدیمی قیمتی یکسانی با این خودروهای قدیمی نداشته باشند و از سوی دیگر راه تکراری گذشته تکرار خواهد شد، زیرا هیچ‌گاه فکر اساسی برای جایگزینی خودروهای جدید به‌جای خودروهای قدیمی در ایران نشده است.
انتهای پیام/
با رعایت این استانداردها تعداد بسیاری از خودروهای فعلی تولید و مونتاژ داخلی باید از خط تولید خداحافظی کنند و این در حالی است که اولین خداحافظی یار خودروسازان به نام پراید 20 میلیون تومانی به ثبت رسیده است.
خداحافظی پراید به این سادگی‌ها نبود و فارغ از آنکه برخی از بخش‌های مرتبط تولیدی با پراید از این خداحافظی ناراضی بودند، مسئولان امر و متقاضیان این خودرو نگران آن بودند که چه خودرویی به عنوان جایگزین پراید معرفی می‌شود، زیرا پراید در نوع خود با امکانات نسبی و قیمت 20 میلیون تومان یک استثنا بود.
حال با توجه به آنکه پرونده پراید بسته شده است پرونده خداحافظی تندر 90 و دیگر خودروهایی که با استانداردهای 83 گانه فاصله دارند باز شده و دل نگرانی گذشته مبنی بر اینکه چه خودرویی جایگزین شود بار دیگر بر سر زبان‌ها افتاده است.
حال جای سؤال دارد که چرا بعد از سال‌ها صنعت خودروسازی ایران برای معرفی خودروهای جایگزین، توانی ندارد و دست و پای آن در اینگونه مسائل به شدت می‌لرزد.
در این رابطه حسن کریمی سنجری-کارشناس صنعت خودروسازی کشور، در گفت‌وگو با خبرنگار خودروکار، اظهار می‌کند: دولت و صنعت خودروسازی درزمینهٔ تولید خودرو وظایف متفاوتی دارند که در رابطه با وظایف دولت می‌توان به ارتقا کیفیت و به‌روزرسانی محصولات خودرویی اشاره کرد.
او تصریح می‌کند: دولت با تنگ‌تر کردن شرایط استاندارد، شرکت‌های تولیدی را به سمت کیفی سازی و ارتقا کیفیت خودرو سوق می‌دهد، اما باید تأکید شود که برنامه‌ریزی‌های دولتی آن‌چنان از پیش تعیین‌شده و با استراتژی مشخص نیست.
این کارشناس صنعت خودروسازی کشور، تأکید می‌کند: خودروسازی‌ها نیز وظیفه‌دارند تا خودروهای تولیدی خود را با استانداردهای کیفیت و آلایندگی مطابقت دهند، اما خودروسازان داخلی به‌واسطه نداشتن فرآیند کامل خودروساز شدن، نداشتن شریک تجاری پایدار و ارتباطات بین‌المللی قابل‌توجه، هیچ‌گاه یک پلتفرم مناسب و کارا با توجه به شرایط زمانی در شرکت‌های خودروسازی ایرانی وجود ندارد.
او می‌افزاید: در ایران تنها برای جایگزینی پلتفرم‌های قدیمی، پلتفرم جدید خریداری می‌شود و حتی بعد از منقضی شدن، تا زمانی که بازار و استانداردها اجازه دهند، سال‌ها از پلتفرم استفاده می‌شود.
کریمی سنجری یادآور می‌شود: با توجه به شرایط اقتصادی کشور، نرخ ارز، افزایش هزینه‌های تولید و ارتقا شرایط کیفی و استاندارد تولید خودروهای روز جهان، خرید و جایگزینی پلتفرم‌های جدید همواره با مشکلات همسان‌سازی قیمت وجود دارد و این گفته به آن معنی است که پلتفرم جایگزین پراید هم قیمت این خودرو نخواهد بود.
این کارشناس صنعت خودروسازی کشور تصریح می‌کند: با توجه به شرایط بیان‌شده همواره به دنبال آن هستیم تا خودرو قدیمی از خط تولید خارج نشود و با ارتقا استانداردها، خودرو و پلتفرم بروی خط تولید بماند.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد جایگزین‌های خودروهای قدیمی قیمتی یکسانی با این خودروهای قدیمی نداشته باشند و از سوی دیگر راه تکراری گذشته تکرار خواهد شد، زیرا هیچ‌گاه فکر اساسی برای جایگزینی خودروهای جدید به‌جای خودروهای قدیمی در ایران نشده است.
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
