یادداشت/
یکی از ملزومات قراردادهای خارجی انتقال دانش فنی است. در قرارداد شرکت رنو حدود ۶۰درصد از قطعات داخلی‌سازی شد و حاصل آن خودرو ال ۹۰ است که محصول مشترک ایران و ایتالیاست.
به گزارش خودروکار، لحاظ کردن این الزامات در ادامه همکاری باعث توسعه صنعت خودرو و
زیرمجموعه‌های آن در داخل می‌شود.
قراردادهای گذشته ما مبتنی بر انتقال فناوری نبود ازاین‌رو با شروع تحریم‌های جدید با رفتن شرکت پژو مهندسان داخلی بومی‌سازی قطعات را در کشور آغاز کردند بنابراین در یک سلسله از قطعات به خودکفایی رسیدیم. باید بر اساس یکی از فرازهای ده‌گانه فرمایشات رهبر معظم انقلاب در ازای خرید فناوری نیز به کشور وارد شود.
البته انتقال فناوری فرآیندی پیچیده است. باید دید چقدر فناوری در ازای این همکاری به‌دست می‌آید. تمام این مسائل از سوی تیم مذاکره‌کنندگان باید بررسی شود؛ تیمی چند منظوره از مهندسی مکانیک، صنایع، مدیریت و بازرگانی و....
هر کشوری که در انتقال فناوری به ایران همکاری دارد باید قطعه‌سازان ایرانی را نیز در زنجیره تامین خود قرار دهد. در چنین وضعیتی است که دانش مهندسی کشور کم‌کم ارتقا پیدا می‌کند و در چند سال آینده همچون بسیاری از کشورهای دیگر قادر خواهیم بود خودروهای ملی طراحی و تولید کنیم.
تویوتا ابتدا طرح‌های خود را کپی‌برداری می‌کرد و کم‌کم دانش لازم را به‌دست آورد و امروز یکی از بهترین طراح‌های خودرو در جهان است. اگر برای ما این اتفاق نمی‌افتد برای این است که مسیر را درست نمی‌رویم.در انتقال فناوری به‌لحاظ زیرساختی مشکل داریم و نباید فناوری دست دوم و سوم یا یک دهه پیش را وارد کنیم. تا زمانی که ما مشکلات خود را به لحاظ ساختاری و زیرساختی رفع نکنیم به نتایجی که مورد انتظار است دست نخواهیم یافت.
همچنین گفتنی است خوکفایی یا تولید ملی این نیست که ۱۰۰درصد محصولات در داخل تولید و تامین شود. برای این امر باید نقشه راه ترسیم شود و بدانیم چه می‌خواهیم و چه توانمندی‌هایی نیز در اختیار داریم. کره جنوبی پس از ما شروع کرد اما امروز بسیار جلوتر از ما حرکت می‌کند زیرا در فعالیت‌های بین‌المللی و داخلی خود به تمام سازوکارها توجه دارد و براساس آن برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری می‌کند ازاین‌رو باید مطالعه شود که ظرفیت زیرساخت‌های داخل چقدر است و براساس آن همکاری‌های مشارکتی خود را شروع کنیم و ادامه دهیم.
فضل‌ا... جمالو / عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی
منبع: گسترش صنعت
انتهای پیام/
قراردادهای گذشته ما مبتنی بر انتقال فناوری نبود ازاین‌رو با شروع تحریم‌های جدید با رفتن شرکت پژو مهندسان داخلی بومی‌سازی قطعات را در کشور آغاز کردند بنابراین در یک سلسله از قطعات به خودکفایی رسیدیم. باید بر اساس یکی از فرازهای ده‌گانه فرمایشات رهبر معظم انقلاب در ازای خرید فناوری نیز به کشور وارد شود.
البته انتقال فناوری فرآیندی پیچیده است. باید دید چقدر فناوری در ازای این همکاری به‌دست می‌آید. تمام این مسائل از سوی تیم مذاکره‌کنندگان باید بررسی شود؛ تیمی چند منظوره از مهندسی مکانیک، صنایع، مدیریت و بازرگانی و....
هر کشوری که در انتقال فناوری به ایران همکاری دارد باید قطعه‌سازان ایرانی را نیز در زنجیره تامین خود قرار دهد. در چنین وضعیتی است که دانش مهندسی کشور کم‌کم ارتقا پیدا می‌کند و در چند سال آینده همچون بسیاری از کشورهای دیگر قادر خواهیم بود خودروهای ملی طراحی و تولید کنیم.
تویوتا ابتدا طرح‌های خود را کپی‌برداری می‌کرد و کم‌کم دانش لازم را به‌دست آورد و امروز یکی از بهترین طراح‌های خودرو در جهان است. اگر برای ما این اتفاق نمی‌افتد برای این است که مسیر را درست نمی‌رویم.در انتقال فناوری به‌لحاظ زیرساختی مشکل داریم و نباید فناوری دست دوم و سوم یا یک دهه پیش را وارد کنیم. تا زمانی که ما مشکلات خود را به لحاظ ساختاری و زیرساختی رفع نکنیم به نتایجی که مورد انتظار است دست نخواهیم یافت.
همچنین گفتنی است خوکفایی یا تولید ملی این نیست که ۱۰۰درصد محصولات در داخل تولید و تامین شود. برای این امر باید نقشه راه ترسیم شود و بدانیم چه می‌خواهیم و چه توانمندی‌هایی نیز در اختیار داریم. کره جنوبی پس از ما شروع کرد اما امروز بسیار جلوتر از ما حرکت می‌کند زیرا در فعالیت‌های بین‌المللی و داخلی خود به تمام سازوکارها توجه دارد و براساس آن برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری می‌کند ازاین‌رو باید مطالعه شود که ظرفیت زیرساخت‌های داخل چقدر است و براساس آن همکاری‌های مشارکتی خود را شروع کنیم و ادامه دهیم.
فضل‌ا... جمالو / عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی
منبع: گسترش صنعت
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
