یادداشت/
صنعت خودرو چین از حدود پنج سال پیش با سرعت فزاینده ای رو به رشد گذاشت به نحوی که پیش بینی های کارشناسان از همان ابتدا از روی کار آمدن برند های خودروساز چینی به عنوان برترین خودروسازان دنیا خبر می دادند.
به گزارش خبرنگار خودروکار، سوال مهم اینجا است که چگونه؟ چینی ها چطور توانستند با این سرعت رشد کنند و کمتر از یک دهه صنعت خودرو سازی خود را تا آنجا متحول کنند که با فتح بازار خودرو استرالیا به عنوان بازار مقصد صادرات، حال بازار آمریکای شمالی، به عنوان یکی از بزرگ ترین و متنوع ترین بازار های خودرویی جهان را نشانه روند.
حقیقت آن است که چینی ها برای دستیابی به اهداف خود از روشی استفاده کردند که ما ایرانی ها هیچ علاقه منطقی به استفاده از آن ها نشان نمی دهیم.
اصول ابتدایی مورد استفاده چینی ها همان اصل منطقی است که می گوید مسیری که یک بار طی شده و جواب پس داده است را نباید دوباره طی کرد. چینی ها برای خودکفایی سریع الوقوع خود در صنعت خودروسازی در عوض پافشاری و اصرار غیر منطقی بر تجربه شخصی تمام زیر و بم صنعت خودروسازی، همه سرمایه خود را به کار گرفتند تا برترین های صنعت خودرو جهانی را به سوی خود جلب کرده و با صرف هزینه و انرژی مناسب در بخش نیرو انسانی، از هزینه های گزاف بخش های پرخرجی چون تحقیق و توسعه بکاهند.
به بیان ساده تر، چینی ها با استخدام نیروهای کار کشته و زبده شرکت های خودروسازی بزرگ تنها طی زمانی اندک توانستند با میانبر زدن از مسیرهای تکراری و در حقیقت گذر از فرایندهای پیچیده صنعت خودروسازی سر اصل مطلب رفته و ادامه پیشرفت در زمینه های مختلفی چون تحقیق و توسعه را آنجا از سر گرفتند. از این رو چینی ها مسیر پیشرفتی که برای سایر خودروسازی ها سال ها زمان برد را با صرف پول به دست آوردند و خود را سال های متمادی در این صنعت به پیش راندند.
شاید بد نباشد که ایران، به عنوان قدیمی ترین خودروساز منطقه خاورمیانه، پس از سالها تلاش بیهوده برای طی همه مسیرهای طی شده صنعت خودروسازی جهانی، حال روش چینی ها را پیشه کرده و با استفاده از تجربیات طراحان و مهندسان زبده صنعت خودروسازی جهانی دست از یک دندگی خودکفایی برداشته و توان علمی و عملی خود را صرف پیشرفت از نطقه ای در زمان امروزی کنند و نه صرف تلاش های بیهوده تکراری که خودروسازان برتر سال ها پیش از آن گذر کردند.
خبرنگار خودروکار: مصطفی انیسی
انتهای پیام/
حقیقت آن است که چینی ها برای دستیابی به اهداف خود از روشی استفاده کردند که ما ایرانی ها هیچ علاقه منطقی به استفاده از آن ها نشان نمی دهیم.
اصول ابتدایی مورد استفاده چینی ها همان اصل منطقی است که می گوید مسیری که یک بار طی شده و جواب پس داده است را نباید دوباره طی کرد. چینی ها برای خودکفایی سریع الوقوع خود در صنعت خودروسازی در عوض پافشاری و اصرار غیر منطقی بر تجربه شخصی تمام زیر و بم صنعت خودروسازی، همه سرمایه خود را به کار گرفتند تا برترین های صنعت خودرو جهانی را به سوی خود جلب کرده و با صرف هزینه و انرژی مناسب در بخش نیرو انسانی، از هزینه های گزاف بخش های پرخرجی چون تحقیق و توسعه بکاهند.
به بیان ساده تر، چینی ها با استخدام نیروهای کار کشته و زبده شرکت های خودروسازی بزرگ تنها طی زمانی اندک توانستند با میانبر زدن از مسیرهای تکراری و در حقیقت گذر از فرایندهای پیچیده صنعت خودروسازی سر اصل مطلب رفته و ادامه پیشرفت در زمینه های مختلفی چون تحقیق و توسعه را آنجا از سر گرفتند. از این رو چینی ها مسیر پیشرفتی که برای سایر خودروسازی ها سال ها زمان برد را با صرف پول به دست آوردند و خود را سال های متمادی در این صنعت به پیش راندند.
شاید بد نباشد که ایران، به عنوان قدیمی ترین خودروساز منطقه خاورمیانه، پس از سالها تلاش بیهوده برای طی همه مسیرهای طی شده صنعت خودروسازی جهانی، حال روش چینی ها را پیشه کرده و با استفاده از تجربیات طراحان و مهندسان زبده صنعت خودروسازی جهانی دست از یک دندگی خودکفایی برداشته و توان علمی و عملی خود را صرف پیشرفت از نطقه ای در زمان امروزی کنند و نه صرف تلاش های بیهوده تکراری که خودروسازان برتر سال ها پیش از آن گذر کردند.
خبرنگار خودروکار: مصطفی انیسی
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
