طی هفته های اخیر موضوع شماره گذاری خودروهای ساخت آمریکا به بحث اصلی محافل خودرویی کشور تبدیل شده است.
به گزارش خودروکار، برخی معتقدند که یک موضوع تجاری به یک پروژه سیاسی تبدیل شده و برخی دیگر نیز بر این عقیده اند که جریان سازی خبری گسترده در رابطه با این موضوع، طناب کشی دو گروه ذینفع در واردات خودرو است و هر یک تلاش می کند تا قدرت خود به دیگری نشان دهد.اما آنچه مسلم است، چه پروژه سیاسی و چه طناب کشی دو گروه فقط و فقط با مصالح مصرف کنندگان داخلی در تعارض است. هرچند برخی تلاش می کنند با استناد به دیدگاههای رهبر فرزانه انقلاب مبنی بر «ممنوعیت واردات کالاهای مصرفی ساخت آمریکا» خود را محور این موضوع قرار دهند، اما باید به این موضوع اشاره داشت که تفسیر این دیدگاه معظم له بر عهده چه کسی است؟
آیا این افراد در چنین جایگاهی قرار دارند؟ طبیعی است که برای تببین دیدگاههای رهبر انقلاب هر فردی نمی تواند معیار تعیین کند و خود را در جایگاه برتر تعیین مصادیق در نظر بگیرد.
این بحث به ویژه طی روزهای اخیر به اندازه ای داغ شده است که در نزد بسیاری از فعالان این حوزه احساس بر منطق غلبه کرده و بسیاری از افراد در تلاش هستند تا از این منظر برای خود توشه ای برگیرند.
زیرا اگر قرار بر ممنوعیت واردات کالاهای ساخت آمریکا است باید بساط بسیاری از کالاها در بازار ایران برچیده شود. اما نکته اینجا است که آیا خودرو کالای مصرفی است یا کالای سرمایه ای؟
بعبارتی اگر خودرو پس از یک بار استفاده تمام می شود پس باید آن را کالای مصرفی دانست، اما اگر خودرو آن هم با کیفیتی که می تواند منجر به شکل گیری فضای رقابتی در بازار داخلی شود و منافع مصرف کنندگان داخلی را تامین کند باید به گونه دیگری این موضوع را مورد بررسی قرار داد. طبیعی است، دستکم در روزهای اخیر که آلودگی هوا به یک مشکل حل نشدنی تبدیل شده باید نگاه عمیق تری به این مساله داشت.
بدیهی است که در شرایط فعلی خودروسازان برخی از کشورها برای یافتن بازارهای بزرگتر مثل بازار آمریکا اقدام به سرمایه گذاری برای تولید خودرو کرده اند و با توجه به وجود تجارت آزاد در این کشورها آنها اجازه دارند برخی از تولیدات خود را به دیگر نقاط جهان صادر کنند. اکنون این سوال در ذهن متبادر می شود که اگر روزگاری حجم تولید خودروسازان فرانسوی طرف قرارداد با خودروسازان داخلی، در ایران افزایش یابد و طبق مفاد قرارداد آنها موظف به صادرات بخش از تولیدات خود از خاک ایران باشند، آیا اجازه دارند خودروهای ساخت ایران را در بازار آمریکا عرضه کنند یاخیر؟
این موضوع در رابطه با دیگر کالاهای ایرانی که اتفاقا مصرفی هم هستند صدق می کند. آیا می توان تصور کرد که کالاهایی همچون فرش دستباف، پسته، زعفران، خشکبار، صنایع دستی و دیگر کالاهای ارزشمند ایرانی در بازار آمریکا عرضه نشوند؟ اگر کسانی که مخالف واردات خودروهای ساخت آمریکا هستند با این موضوع موافقند محل تردید بزرگی در افکار عمومی به جا می ماند.
از طرفی هم اکنون دهها نوع کالای آمریکایی که اتفاقا مصرفی هم هستند در بازار ایران عرضه می شوند. به عنوان مثال کوکاکولا، پپسی، اپل، نایک، تامی، گپ، اسپریت، جنرال الکتریک، وستینگ هاوس، ویرپول، کاترپیلار، بلکبری و دهها برند آمریکایی دیگر بخش عمده ای از بازار کالاهای مصرفی و نه سرمایه ای کشور را به خود اختصاص داده اند.
بنابراین اگر واردات کالای مصرفی آمریکایی به مصلحت نیست باید با عرضه تمام این برندها مقابله و جامعه را از خرید این محصولات منع کرد. اگر معتقدیم که واردات خودروهای ساخت آمریکا ایجاد اتشتغال برای شهروندان آن کشور و به نفع اقتصاد آنها است، نمی توانیم تصور کنیم که دیگر کالاهای آمریکایی خود به خود تولید می شوند و در این میان فقط خودرو انگشت نما است.
اگرچه به عقیده نگارنده مصرف کالای ایرانی علاوه بر حمایت از کارآفرینان و کارگران ایرانی مایه عزت و سربلندی کشور است، اما باید شرایط به گونه ای فراهم شود تا تولیدات داخلی قابلیت رقابت با برندهای مطرح دنیا را داشته باشند و رسیدن به این هدف جز با ورود برندهای مطرح جهانی به بازار ایران امکان پذیر نیست. زیرا در یک فضای بسته نمی توان کالای رقابت پذیر تولید کرد.
یادداشت از احمد بروغنی / کارشناس حوزه خودرو
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
