یادداشت/
نصب ثانیه شمار یا تایمر بر چراغ های راهنمایی و رانندگی بدون شک یکی از خاص ترین ایده هایی بود که از سوی راهنمایی و رانندگی سراسر جهان به اجرا در آمد. اما متاسفانه این مفهوم نیز همانند بسیاری از ایده های برتر دیگر در کشور ما با اجرای نادرست مواجه شد و ماهیت وجودی خود را از دست داد.
به گزارش خبرنگار خودروکار، تا سالیان متمادی چراغ های راهنمایی و رانندگی به کار رفته در سراسر جهان بدون هیچ مشکلی وظیفه خود را انجام می دادند تا زمانی که عده ای تصمیم گرفتند به منظور آگاهی افراد ایستاده در پست این چراغ ها و عدم منتظر گذاشتن آن ها اقدام به نصب ثانیه شمار کنند تا افراد بدانند دقیقا چند ثانیه برای ایستادن پشت و یا عبور از چراغ فرصت دارند.
این کار در حقیقت تاثیر به سزایی در افزایش صبوری و همچنین کاهش آلایندگی در کشورهای پیشرفته داشت. چرا که راننده می دانست درصورت صرف زمانی بیشتر از 120 ثانیه بهتر از است پیشرانه خودرو خود را خاموش کند. یا مثلا در صورت انتظار فراتر از 60 ثانیه بهتر ان است که گیربکس خود را از دنده (حالت D) به حالت خلاص (N) تغییر دهد تا ضمن جلوگیری از مصرف سوخت بیشتر، از استهلاک بیهوده صفحات کلاچ در گیربکس های اتوماتیک جلوگیری کنند.
از سویی دیگر راننده و پیاده به خوبی می دانستند که هریک چند ثانیه باید در انتظار دیگری بماند تا به نوبت خود برسد بدون آن که برای کسی خطری ایجاد کند.
ایران نیز پیرو این حرکت نخبه جهانی اقدام به نصب کانتر یا ثانیه شمار بر چراغ های راهنمایی رانندگی کرد. خوب به خاطر دارم که سالهای ابتدایی نصب این چراغ ها، ایستادن پشت چراغ دیگر همانند گذشته طاقت فرسا و اعصاب خرد کن نبود چراکه حال مشخص بود که چند ثانیه تا باز شدن مجدد راه فاصله است. اما این تصویر زیبا به سرعت رنگ باخت و تایمرها به شکل عجیبی عملکرد اصلی خود که همان شمارش ثانیه ها باشد را از دست دادند.
دیگر همانند گذشته هر یک ثانیه در این شمارنده ها به معنای گذر یک ثانیه واقعی معنا نمی داد. نه تنها ریتم شمارش هر ثانیه به تاخیر افتاد بلکه پرش از ثانیه ای به ثانیه ای دیگر بطور کامل مفهوم ریاضیات و زمان را زیر سوال برد.
اگر قرار است از ثانیه 15 به ثانیه 14 معادل 5 ثانیه زمان ببرد، دیگر استفاده از شمارنده چه معنایی دارد؟ یا پرش زمان از ثانیه 40 به ثاینه 7 جز نابود کردن مفهوم زمان و برهم ریختن ذهن رانندگان چه مفهومی در پی دارد؟
حاصل این تاخیر و پرش در شمارش ثانیه ها یا تاخیر رانندگان برای به حرکت در آمدن پشت چراغ است و یا باعث می شود رانندگان تصور کنند برای عبور از چراغ به اندازه کافی فرصت دارند. در نتیجه بروز خطرهای بسیار برای رانندگان و مخصوصا عابران پیاده و البته افزایش تعداد جرائم خودرویی و متعاقبا افزایش درآمدهای پلیس راه کشور است.
سوال اینجا است که چه کسی برای اولین بار این ایده به ذهنش خطور کرد که اصل شمارش در ریاضیات و منطق زمان را زیر سوال ببرد؟ از این آشفتگی چه کسی بیشترین سود را می برد؟ آیا این مهم به آن اندازه واضح نیست که لازم باشد سازمان های ذی ربط در راستای اصلاح آن اقدام کنند؟
خبرنگار خودروکار: مصطفی انیسی
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
