قراردادها و تفاهم نامه های خارجی خودروسازی ایران در حالی در نوبت اجرایی شدن قرار دارند که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، موفقیت آنها بستگی مستقیم به قطعه سازی کشور دارد. بر این اساس، اگر خودروسازان خارجی نظارتی مستقیم بر روند تامین قطعات خود برای محصولات تولیدی شان در ایران داشته باشند، این موضوع می تواند تضمینی برای کیفیت خودروهای موردنظر باشد.
به گزارش خبرنگار خودروکار،مثال موفق در این مورد، رنو است که توانست به واسطه نظارت مستقیم بر روند تامین قطعات، مشتریان ایرانی را از بابت کیفیت محصولاتش راضی نگه دارد.
این خودروساز فرانسوی، مدلی متفاوت را در خودروسازی ایران پیاده کرد. اگر پای صحبت خود قطعه‌سازان نیز بنشینیم، آنها هم اعتراف می‌کنند که مدل رنو با وجود سختگیری‌های خاص آن، در رشد صنعت قطعه کشور موثر بوده است.
طبق مدل رنو، هیچ قطعه‌ای بدون کسب استانداردهای لازم و کافی، حق ورود به خطوط تولید خودروسازان کشور را ندارد و در نتیجه همین سختگیری است که در حال حاضر تندر-90 در بالاترین سطح کیفی در بین خودروهای تولید داخلی قرار دارد.
در واقع مشخصه اصلی مدل رنو، نظارت همه جانبه بر قطعات ساخت داخل است که از یکسو سبب شده قطعه‌سازان کشور محصولات با کیفیت (حداقل در حوزه خودروهای رنو) تولید کنند و از سوی دیگر رضایت مشتریان نیز به دلیل عرضه محصولاتی با کیفیت، تامین شود.
ازآنجاکه تجربه نشان داده داخلی سازی قطعات در خودروسازی ایران گاهی به کاهش کیفیت محصول نهایی می‌انجامد، اهمیت نظارت خودروسازان خارجی بر قطعات تولید داخل، بسیار بالا می‌رود. در این مورد، خودروسازان معتقدند هر قرارداد و تفاهم نامه ای که در پسابرجام امضا شده (به خصوص قرارداد پژو)، نفع قطعه‌سازان نیز در آن دیده شده، بنابراین آنها در بحث اجرا نقش مهمی خواهند داشت.
به گفته آنها قرار است عمق ساخت داخل قطعات خودروهای جدید، به 80 درصد برسد و در نتیجه، آن دسته از قطعه‌سازانی که شایستگی لازم را داشته باشند، در قراردادهای خارجی بازی داده خواهند شد.
این در شرایطی است که خودروهای به اصطلاح پسابرجامی، از سطح کیفی بالا و تکنولوژی به روزی برخوردارند و بنابراین اگر قطعه‌سازان داخلی می‌خواهند در تولید آنها نقش قابل قبول و موثری داشته باشند، باید خود را با این تکنولوژی وفق بدهند و از آن سو تحت نظارت شرکای خارجی نیز باشند.
به عبارت بهتر، در دور جدید مشارکت‌های خارجی، قطعه‌سازان باید به واسطه مشارکت های خارجی و تحت نظارت امثال رنو و پژو، توان فنی و تکنولوژیک خود را بالا ببرند، چه آنکه بدون شک هر قطعه‌سازی نتواند خود را با شرایط موردنظر خودروسازان داخلی و شرکای خارجی شان وفق دهد، خود به خود از گردونه رقابت حذف خواهد شد.
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
